بهار می آید

ای نازنین بهار می آید ، پایان انتظار می آید
آن ناله های رفته به افلاک ، آخر مرا به کار می آید

آید دمی که دوری یاران ، بعد از هزار سال صبوری
پایان بگیرد و یار بعد از ، صد سال آزگار می آید

نفرین به این دنائت دنیا ، پستی بی نهایت دنیا
کین آتش فراغ و صبوری ، از کنده اش به بار می آید